Het is een belangrijke periode in cross-country mountainbikeland om weer bij de wereldtop aan te sluiten. Alleen moeten we nu in actie schieten.
Op de internationale wereldbekers rond de top-30 draaien bij de elite heren en top-20 bij de vrouwen met af en toe een uitschieter, dat is ons deel momenteel. Dat zijn net de categorieën die met de meeste media-aandacht kunnen gaan lopen. Maar we weten allemaal hoe nationale (niet-mountainbike) media werken: zij berichten pas als het echt uitzonderlijke resultaten zijn op topsportniveau. En daar is het waar we een enorme groeimarge hebben als land om te zorgen dat we binnen 10 jaar constant tot de beste 3 landen in de wereld kunnen horen. Het talent, de natuur, de specifieke kennis is altijd te vinden in ons land om zeer specifiek te trainen voor de XCO.
Bij de elite vrouwen hebben we op dit moment Githa Michiels die op internationaal niveau nog nooit zo goed gepresteerd heeft. Zij inspireert jongere meisjes om hetzelfde te doen.
Als we eerlijk zijn, hebben we op eliteniveau betere tijden gekend. De periode Roel Paulissen – Filip Meirhaeghe ligt ver achter ons. Een Olympische medaille behoort tot ons mountainbike-erfgoed. We mogen natuurlijk ook niet de wereldtitel vergeten van Fabrice Mels in de XCE. De medailles op de Europese kampioenschappen van Sven Nys, de wereldbekeroverwinningen en Europese titel van Jens Schuermans in de junioren- & beloftecategorie. We mogen natuurlijk ook niet de bronzen plak van Bart De Vocht bij de U23 vergeten op het EK in Sankt Wendel.
Allemaal mooi resultaten, maar ik merk bij de jongere mountainbikers dat veel van hen onze huidige eliterenners niet kennen. Er zijn wel wat talenten op komst vanuit de junioren & U23 categorie. Alleen missen we daar momenteel de ultieme doorstroming & de bredere basis.
Vanuit de basis zijn er voor onze kids al jarenlang mooie initiatieven zoals de verschillende wedstrijden en clubs die een goeie kidswerking hebben. Maar vanaf de nieuwelingen t.e.m. de elitecategorie weten weinigen hoe ze verder dienen te werken om die jonge mensen te coachen naar een hoger niveau. Laat staan een internationaal niveau. Momenteel draait de mountainbikesport puur op vrijwilligers, die elke week het beste van zichzelf geven, maar de nodige centrale kennis ontbreekt om de volgende stap te zetten naar het internationale niveau.
We moeten echt beginnen streven naar het vormen van internationale mountainbikeatleten vanuit een centraal opleidingsidee. Eind 2016 is er zelfs een plan uitgewerkt met mensen van Cycling Vlaanderen maar door reorganisatie is dit niet verder tot realiteit gebracht. Maar het plan is er.
Zelfs de KBWB-voorzitter, Tom Van Damme heeft in een interview laten verstaan dat ze het mountainbiken willen opwaarderen. Dus de wil is er wel, alleen hinken we hopeloos achterop, terwijl het volgens mij echt niet zo moeilijk is als we zelf denken. Als we kijken naar het buitenland is er zeer specifieke cross-country kennis aanwezig en wordt deze ook gedeeld via begeleidingstrajecten voor de verschillende leeftijdscategorieën.
Als je kijkt naar hoe de discipline geëvolueerd is, dan vraagt dit echt een zeer specifieke trainings- en coachingsbenadering. De crosscountrydiscipline is zo veranderd dat het belang van lange duurtrainingen niet zo groot meer is dan vroeger. Het belang van techniekbeheersing, kracht, explosiviteit en snelheid van uitvoering is veel groter dan ooit tevoren. Je recuperatieproces verzorgen, parcoursverkenning, materiaalkennis, jezelf leren vermarkten en mentale kracht verbeteren kunnen perfect aangeleerd worden aan iedereen.
Het grote voordeel van een dieptepunt is dat je dan altijd terug naar hoogtepunten kan toewerken, door jezelf de juiste vragen te stellen, in actie te schieten en geduld te hebben. Ik hoop echt met dit stuk mensen die iets kunnen veranderen te prikkelen om zo toch de sport de erkenning te geven waar ze recht op heeft. Ik ben altijd bereid om in gesprek te gaan en mee naar oplossingen te zoeken.
OPLOSSINGEN?
Een project opzetten zoals bv de klim- en pisteprojecten van KBWB maar dan zeer specifiek voor het XCO mountainbiken, dat toch een Olympische discipline is. Tijdens zo’n project dienen we niet alleen te richten op jongeren die al vooraan rijden maar evenzeer diegene die er net onder zitten. Door hen goed te begeleiden in een omgeving die hen stimuleert en motiveert gaan we een bredere basis krijgen.
Hoe willen we nu dat onze jeugd en ouders blijven geloven in een mountainbiketoekomst als de federaties er niet in geloven? Hoe meer geloof een federatie toont naar ieder die ambitie heeft, hoe groter de kans dat we kunnen doorgroeien als mountainbikeland. Er wordt veel ‘gekapt’ op de federaties, soms terecht, soms onterecht, maar deels wordt dit veroorzaakt door de onderschatting van de leiderschapsrol vanuit de federaties zelf naar hun leden toe. Als je stiefmoederlijk behandeld wordt als discipline, hoe wil je dan dat je vertrouwen terugkrijgt?
Meer duidelijke communicatie hoe je bijvoorbeeld in een nationale selectie geraakt of wat je moet doen om erin te blijven, kan echt helpen om teams en renners hiervoor een boost geven.
Wat doen de toplanden qua coaching en training? Hoe kunnen we onze jongeren nog meer kennis laten maken met andere internationale rijders? Wat maakt een topper? Over lands- en sportgrenzen heen kijken zal hierbij helpen.
Ik ben ervan overtuigd dat we samen met de verschillende federaties in ons land een traject kunnen uitbouwen waarbij we zeer specifiek de olympische cross-country discipline kunnen aanleren voor onze jeugd. In Wallonië zijn ze daar al jarenlang mee bezig met hun Merida – Wallonie team.
Over elk initiatief kan iets gezegd worden, maar niets doen gaat zeker niet helpen.
En ja, uitzonderlijke talenten zijn er maar eens om de zoveel jaar. Een sterke visie neerzetten, dit omzetten naar realiteit en succes maakbaar maken kan perfect georganiseerd worden. Het is zo dat we op lange termijn echt kunnen doorgroeien naar een structureel topland als bv. Zwitserland of Frankrijk. We hebben misschien niet de hoogste natuurlijke toppen in ons land, maar gezien de huidige evolutie van de discipline is dit niet nodig.
Je kan iedereen echt beter laten presteren, daar ben ik van overtuigd vanuit mijn dagelijkse praktijkervaring als coach en ondernemer. Jongeren, adolescenten en volwassenen willen meer dan vroeger realistisch positief benaderd worden.
We kunnen in onze sport niet teren op mountainbikefamilies die de traditie en kennis doorgeven van generatie op generatie. We moeten het echt hebben van centrale kennis die doorgegeven wordt. Waarom geen topsportschool mountainbike of centrale organisatie waarbij kennis richting internationale mountainbikesport gedeeld wordt?
Als andere sporten in ons land op enkele jaren tijd tot de wereldtop kunnen behoren, kunnen wij dat ook. Alleen moet de bereidheid en wil er zijn om te investeren op alle fronten. Buiten het sportieve moeten we ook zorgen dat we het crosscountry mountainbiken beter gaan vermarkten om meer mensen van buitenaf aan te trekken. Zowel deelnemers, bezoekers & sponsors..
Ik krijg elk jaar de vraag van mensen die willen starten met de wedstrijden welke competities er bestaan in het mountainbiken. Dan is er toch iets grondig mis. Nochtans zijn er vandaag heel veel mogelijkheden via internet om dit te vermarkten en tot het groter publiek te brengen. Kijk maar eens naar Red Bull TV?
Zodra alle betrokkenen bereid zijn om in een positieve constructieve sfeer het belang van de sport voorop te stellen, komen we allemaal zeer ver. Dit alles zorgt voor meer positiviteit, geloof, aandacht en op termijn de extra centen om mensen te kunnen betalen. Het ultieme is dat je vanuit de teams en organisaties mensen kunt uitbetalen en er echt hun inkomen mee kan laten verdienen, want daarom haken er ook veel af. Je kan wel zeggen, je moet het niet doen voor het geld, maar uiteindelijk wil iedereen een inkomen op termijn.
Ik besef maar al te goed dat ieder die de sport genegen is naar eigen vermogen handelt momenteel, maar we kunnen echt nog groeien op alle fronten. Als we nu bewust structureel gaan ondernemen om overal de nodige procenten te verbeteren, dan komen we echt een heel eind.
Ik ben in ieder geval bereid te blijven investeren in deze sport zoals ik de afgelopen 10 jaar al gedaan heb. Door in gesprek te gaan en structureel te werken aan oplossingen binnen mijn mogelijkheden. De mountainbikediscipline heeft in mijn ogen een groter potentieel op internationale medailles dan ooit tevoren
Momenteel wordt door velen het crosscountrymountainbiken in België ten dode opgeschreven. Het contradictorische is dat we in de andere mountainbikedisciplines nog nooit zoveel deelnemers hebben gehad op recreatief competitief niveau. Alleen moeten we kunnen toegeven dat we op internationale cross-country niveau, een discipline die toch het meeste potentieel heeft om media- en publieksaandacht te hebben, we echt een subtop land geworden zijn. Er wordt door verschillende mensen getimmerd naar de weg naar boven maar we moeten echt nog structureler gaan verbeteren.
Anders is het binnen 10 jaar echt gedaan…